30. HUJAN ANGIN
Dina
hiji poe Aman kacida ngarasa lungsena datang ti sakola teh.
Beungeutna
beureum kawas nu di rerab bae. Awakna luut-leet kesang.
Sorot
panon poe karasana ku Aman beda ti sasari, harita mah panasna mani nongtoreng.
Dangdaunan
anu biasana ngemploh hejo katembomhna semu layu, sarta pinuh ku kekebul kawantu
geus lila teu hujan.
Sangggeus
dadaharan, Aman, leos ka tepas hareup, goledag dina dipan bari ngahihidan
awakna.
Sihoreng
lain jelema wae nu hareudangeun teh, dalah si Kukut jeung anak-anakna oge semu
nu bayeungyang pisan, da buktina dahat-dohot bari elok-elokan neangan nu ieuh.
Keur
kitu jol Udi nyamperurkeun ka Aman bari ngomong, “Na aya panas pohara-pohara
teuing, nya Man.”
“Enya,”
tembal Aman, “kuring mah teu kuat di baju-baju acan.”
“Kawas
poe kasedek, Man, mani teu aya angin,” omong Udi, bari ngagelehe milu ngagoler
deukeut Aman.
“Siga-siga
rek hujan, Man, geura itu belah kidul mani mendung pihujaneun.”
Aman
cengkat, bari nenjo ka palebah nu ditunjuk ku Udi.
“Enya
bae Di, itu mega hideung mani nyuruwuk kitu majuna jeung itu buntut hujan mani
ngulincir ka handap!”
Teu
lila sang Surya, nu tadina moncorong teh kalimpudan ku mega hideung, sarta reup
angkeub.
Hawa
nu asalna panas nyongkab teh jadi tiis dibarengan ku angin ngahiliwir mani
matak seger.
Aman
rap dibaju deui.
Ti
kajauhan kadenge sora guludug hawar-hawar, beuki lila beuki atra.
Gurilap!...........
beledag! Tarik pisan, dibarengan ku angin ngagelebug.
Paralak
hujan baradag.
“Ah,
rek balik Man, Ema bisi neangan,” cek Udi bari turun sarta berebet lumpat ka
imahna.
Hujan
beuki lila beuki gede, di barung ku angin ngagelebug sarta gelap dordar.
Isah
jeung Ade norojol ti jero imah, nyampeurkeun ka Aman.
“Eleuh
hujan angin nya Man,” cek Isah, “tuh tangkal juar mani pepelenoyan, sieun
peunggas wae Euceu mah, atawa rungkad.
Hadena
euweuh tatangkalan nu gede deukeut imah urang mah.”
“Itu
payung saha Cei Isah?” omong Aman bari nunjuk ka jalan.
“Enya
wae payung Siem katebak angin, mani gogoloncongan.” Bi Uti tukang rujak
kanistren lumpat moro payungna bari gegeroan. “Payung kuring pangnewakeun!”
Kawasna
Bi Uti nincak logak nu rada jero, blug labuh, papakeana jibrug ku cileuncang.
Jung
nantung bari ngudag payungna.
Barang
geus katewak payungna, pok ngomong sorangan: “Teungteuingeun teuing hujan teh!”
Barudak
nu tiluan karunyaeun pisan ka Bi Uti; Isah ngageroan: “Bi Uti! Kadieu, ngiuhan
tidieu!
Teu
lila hiuk deui angin tarik pisan, nyodok kana kenteng.
Borobot...........goprak..........!
kenteng imah Mang Dira, aya puluhna nu katebak angin.
Dahan
kiambon jeung kihujan patingdorokdok pareunggas.
Gurilap!.......... . Beledag!
Deukeut pisan kadengena teh.
“Astagfirullah!” cek Isah jeung
Aman, bari nutupan ceulina, “beuneur gelap teh, kawasna beubeunangan.”
Keur
kitu aya nu ngagorowok, “Tangkal kalapa kahuruan!”...................
“Sieun
dibentar gelap! Sieun dibentar gelap!” omong barudak bari arasup ka jero imah.
Apana jeung Emana pahibut
mener-menerkeun talang dapur, da bocor.
Caina
mani ngemplang sajeungkal deui hawu kakkeueum.
...................................................................................................................
Teu
lila hujan mimiti raat, sarta angin leler.
Barang
Aman nempo tina jandela ka jalan, Udi gugupay bari omongna: “Man, urang lalajo
kalapa kabentar gelap, yu.”
Aman
turun di tuturkeun ku Ade, tuluy tiluan arindit ka kebon Pa Inan anu jauhna
kira-kira aya 500 meter mah ti imah Aman.
“Bejana
gelap teh huntuan Di,” cek Aman.
“Siga
kumaha huntuna teh, Kang?” Ade nanya bari semu kaget.
“Eta
bae, cek mang Aja mah huntu gelap teh sok dipake paneker.”
“Ah
ade mah rek neangan huntuna, keur paneker Apa,” cek Ade
Di
pengkolan loba jelema nu keur ngaradekan dahan juar nu rungkad.
Hadena
bae teu ningan imah.
Keur kitu, Sulaeman batur sakelasna
Aman nyampeurkeun bari ngomong; “Bejanamah Man, di sawah aya nu keur menerkeun
cai, dibentar gelap, nepi ka tutung saluar awakna.
Jeung
di desa Cihanyir deuih, aya tangkal kalapa ninggang imah, malah nu ngeusiana
oge katinggang.”
“Karunya!”
cek Aman.
1 komentar:
Duh langkung sae Aya gambar na atanapi Poto aslina taman pamekar, waas
Posting Komentar